Жилийн жилд “махсаг” нийслэлчүүд махны хомсдолд орж, уур уцаараа бардаг байдал нь хэвшил болчихож. Зах зээлийн зарчмаараа эрэлт, нийлүүлэлт байнга хангагдах ёстой ч эрэлт нь бий болсон ч нийлүүлэлт нь зогссон тул хомсдол үүсэх хэмжээнд хүрээд байна. Товчхондоо, нийслэлийн иргэдийн хүнсэнд шаардлагатай нөөцийн махыг бэлтгэх үүрэг бүхий Нийслэлийн Хүнс, хөдөө ахуйн газрынхан ажлаа хийсэнгүй.

2025 оны хаврын улиралд нийслэлийн хүн амын хүнсний хэрэгцээнд 10,000 тонн мах бэлтгэж энэ оны гуравдугаар сарын 20-ноос худалдаанд нийлүүлэхээр төлөвлөсөн. Харамсалтай нь Нийслэлийн Хүнс, хөдөө аж ахуйн газрынхан махны нөөцөө дөнгөж 50 хувьтай бүрдүүлээд байгаа гэх мэдээлэл байгаа юм. Улаанбаатар хотын Ерөнхий менежер байсан Ц.Төрхүү нөөцийн махны нийлүүлэлтийг хариуцаж байсан ч ажлаа өгөөд төрхөмдөө буцсан бол Улаанбаатар хотын Захирагчийн ажлын албаны Хүнс, худалдаа үйлчилгээний газрын дарга Б.Эрдэнэчимэг ч мөн ажлаа өгснөөр хариуцах эзэнгүй “жогорсон” гэх. Нийслэлийн Хүнс, хөдөө аж ахуйн газрын даргаар томилогдоод удаагүй байгаа Х.Эрдэнэбилэг нийслэлчүүдийн нөөцийн махны хэрэгцээг хангах, махны нийлүүлэлтийг нэмэгдүүлэх чиглэлд “балчирдан” үнэндээ “гасалж” яваа гэх юм.

Нийслэлийн харьяа газруудын дарга нарын хайхрамжгүй, сэтгэлгүй үйлдлийн золиос нь нийслэлчүүд үнэтэй мах хэрэглэх болон бууж ирээд байна. Өмнөх оны мөн үетэй харьцуулахад үхрийн мах 19, хонины мах 17 хувиар өссөн үзүүлэлт гарчээ. Тиймээс махны дотоодын нийлүүлэлтийг нэмэгдүүлэх, үнийн өсөлтийг бууруулах Засгийн газар махны экспортыг тодорхой түвшинд барих, хязгаарлах шийдвэрийг зургаадугаар сарын 1 хүртэл гаргасан. Монополийн газар нь үнэ хөөрөгдөж байгаа иргэн, аж ахуйн нэгжүүддээ арга хэмжээ авахгүй бол бусад өргөн хэрэглээний бараа бүтээгдэхүүний үнэ дагаж өсөх магадлал өндөр. Тиймээс хариуцсан ажилдаа эзэн болж чадалгүй нийслэлийн иргэдийн бухимдуулж байгаа дарга нартаа Х.Нямбаатар ямар хариуцлага тооцох вэ. Угаасаа бүтэж байгаа зүйл ховорхон Улаанбаатарт нэрмээс болж махны үнэ нэмэгдэж, нийлүүлэлт багасч иргэдийн дургүйцлийг хүргэх зорилготой ажиллана гэж баймааргүйсэн.

С.БАЯР